Hubble Uzay Teleskobu verilerini kullanan araştırmacılar garip bir keşifte bulundular: güneş sistemimizi çevreleyen “hayalet bir ışık”. Yıldızlardan, gezegenlerden gelen ışık ve hatta yıldız ışığının tozun saçtığı ışıltısı hesaba katıldığında, hâlâ bir miktar “fazladan” ışık gözlemleniyor ve gökbilimciler bunun nereden geldiğini bulmaya çalışıyorlar.
Araştırmacılar, SKYSURF adlı bir projede 200.000 Hubble görüntüsüne baktılar ve bilinen kaynaklardan gelenin ötesinde fazla ışık olup olmadığını araştırdılar. Ve güneş sistemimizde daha önce bilinmeyen bir yapıya işaret edebilecek tutarlı, zayıf bir parıltı buldular. Bir öneri, güneş sistemini çevreleyen, güneş ışığını yansıtan ve parlamaya neden olan bir toz küresi olabileceğidir.
Bu fikre, 2015 yılında Pluto’nun yanından geçen ve şimdi yıldızlararası uzaya doğru ilerleyen NASA New Horizon görevinden destek var. Görev, güneş sistemindeki gezegenlerin ve ötesinden geçerken, arka plan ışığının zayıf bir parıltısını tespit etti, ancak bu parıltı yakın zamanda bulunan parıltı kadar güçlü değildi.
“Analizimiz doğruysa, New Horizons’ın ölçüm yaptığı mesafe ile aramızda başka bir toz bileşeni var. Araştırmacılardan biri olan Arizona Eyalet Üniversitesi’nden Tim Carleton, “Bu, bunun güneş sistemimizin içinden gelen bir tür ekstra ışık olduğu anlamına geliyor” dedi. Beyan. “Artık ışık ölçümümüz Yeni Ufuklar’dan daha yüksek olduğu için bunun güneş sisteminin çok da dışında olmayan yerel bir fenomen olduğunu düşünüyoruz. Güneş sisteminin içeriği için varsayımda bulunulan ancak şimdiye kadar nicel olarak ölçülmemiş yeni bir unsur olabilir.”
Bu varsayımsal toz bulutunun kaynağı kuyruklu yıldızlardır. Bu kaya ve buz yığınları güneş sisteminden farklı yönlerden geçerler ve güneşe yaklaştıkça ısınırlar ve toz ve buz parçacıkları yayarlar. Bu, gözlemlemek için Hubble gibi son derece hassas bir araçtan çok büyük miktarlarda görüntüye ihtiyaç duyduğu için şimdiye kadar gizli kalan bir toz küresinin neden var olduğunu açıklayabilir.
Araştırma yayınlandı içinde üç kağıtlar The Astronomical Journal ve The Astrophysical Journal Letters’da.
genel-19